Bemiddeling in sociale zaken
Bemiddeling in sociale zaken is bemiddeling binnen de werkcontext.
Enkele voorbeelden: collega’s kunnen niet meer door één deur, het hapert in de samenwerking in teams, het vertrouwen tussen de leidinggevende en de medewerker is zoek, een sluimerend conflict belet een langdurig zieke medewerker terug te keren naar de werkvloer.
Bemiddeling in sociale zaken staat dus los van andere vormen van bemiddeling zoals arbeidsbemiddeling (VDAB), schuldenbemiddeling, dader-slachtofferbemiddeling, sociale bemiddeling in de context van paritaire onderhandelingen.
Doel
Fundamenteel is bemiddeling in sociale zaken een conflictoplossingsmethode waar de betrokkenen zelf tot een oplossing komen. Men vertrekt van ieders standpunt.
Een bemiddeling kan plaatsvinden in het kader van een gerechtelijke procedure, maar kan even goed op eigen initiatief.
Werkwijze
De personen die in het conflict verwikkeld zijn laten zich begeleiden door een externe onpartijdige en hiertoe opgeleide bemiddelaar. Zijn rol wordt beschreven bij de bemiddelaar.
Vrijwillige basis
Deelnemen aan een bemiddeling gebeurt steeds op vrijwillige basis, waarbij de deelnemers het bestaan van een probleem (conflict) erkennen en tevens aangeven bereid te zijn zich in te zetten voor het vinden van een oplossing, waarbij de bemiddelaar het proces faciliteert.
Strikte vertrouwelijkheid
Alles wat tijdens een bemiddeling besproken wordt is confedentieel en kan niet worden gebruikt buiten de bemiddeling.
De bemiddelaar rapporteert niet aan de opdrachtgever over het verloop van de bemiddeling, enkel over de aangereikte oplossing.
Bindende overeenkomst
Een overeenkomst ontstaan door bemiddeling is bindend voor de betrokken partijen, dit betekent dat ze zich er verplicht aan moeten houden.